Voor de werkgroep “Autonome Fotografie” werk ik mijn project “Vlieland“ uit. In dat kader onderzoek ik waarom ik Vlieland zo aantrekkelijk vind. Ik kom er gedurende 60 jaar geregeld en heb Vlieland zien veranderen van een arm eiland in een heel luxe en rijk eiland. Toch blijft Vlieland trekken.  Het heeft te maken met het ruige en pure van het eiland, de ruimte die je er nog kan vinden en de fijne mensen die er wonen. Het wordt een zeer persoonlijke serie die een subjectief beeld geeft van Vlieland.

Als je met de Vliehors-expres (oude, omgebouwde legertruck) helemaal naar de westpunt van het eiland gaat, dan pas ervaar je de onvoorstelbare leegte van zee, lucht en 24 km² zand. Ik voel me dan erg klein en nietig worden. Dat gevoel heb ik met deze foto willen uitdrukken. Het is één foto uit mijn serie van mijn Vlieland project. De uiteindelijke serie wordt pittig zwart-wit, dat past nog beter bij het stoere en pure beeld dat ik wil neerzetten.